Vandaag raakte ik in gesprek met een leidster van de BSO van onze kinderen over wat voor werk ik deed. We vonden elkaar in de visie waar we beide voor stonden, welke te maken had met de onbevangenheid van kinderen. Dat kinderen zo mooi, puur en onbevangen in het leven kunnen staan. Maar deze onbevangenheid als ze naar school gaan geen ruimte meer heeft, omdat ze mee moeten in het schoolsysteem en alles wat ze doen een reden heeft wat volwassenen bedacht hebben.
De kinderen die opvallen zijn vaak de kinderen die voorheen zo onbevangen waren, maar zich aanpassen om er bij te horen. Maar wat zou het fijn zijn als kinderen in hun eerste kinderjaren meer ruimte zouden krijgen om zich te ontwikkelen vanuit hun eigen onbevangenheid en eigenheid. Dan zouden veel meer kinderen weten waar hun eigen kracht zit i.p.v. wat er van hen verwacht word.
Reactie plaatsen
Reacties